PARSİYEL HEPATEKTOMİ YAPILAN RATLARDA ENTERAL VE PARENTERAL BESLENMENİN FARKLI FORMLARININ KARACİĞER FONKSİYONLARI VE REJENERASYONU ÜZERİNE ETKİSİ

Özet

Amaç: Bu çalışmada parsiyel hepatektomi yapılan rotlarda, enteral ve parenteral beslenmenin farklı formlarının, karaciğer fonksiyonları, rejenerasyon ve postoperatif mortalite üzerine etkilerini göstermeyi amaçladık.

Durum Değerlendirmesi: Majör hepatik rezeksiyonlar sonrasında kalan karaciğer dokusunda, rejenarasyon hızını en iyi arttıran beslenme rejimi konusunda bir görüş birliği yoktur.

Yöntem: Çalışmada, kontrol grubunda 10, altı deney grubunun her birinde 10'ar olmak üzere toplam 70 adet Wistar-Albino tipi rat (226.59 ± 12.93gr) kullanıldı. Tüm ratlara Diethylether (C2H5OC2H5) anestezisi ile uyutulmalarını takiben sağ juguler vene 20G kateter yerleştirildi ve ortahat insizyon ile 16G kateter ile Stamm tarzı gastrostomi yapıldı. Daha sonra tüm raflara %70 hepatektomi yapıldı, Kontrol grubunda (Grup I), diğer gruplardan farklı olarak, kalan karaciğer dokusuda çıkartıldı. Karın duvarı 4/0 polypropylen kullanılarak devamlı dikiş tekniği ile kapatıldı. İkinci gruptaki ratlar 7 gün boyunca 80 kcal/kg/gün standart laboratuvar yemi ve çeşme suyu ile oral yoldan, Grup III'deki ratlar ise 115 kcal/kg/gün Ensure Plus solüsyonu ile gastrostomi tüpünden beslendi. Grup IV'deki ratlar %5 Dextroz, %0.9 NaCI ve %8.5 Hepatamin solüsyonundan 110 kcal/kg/gün. Grup VI'deki ratlar %10 Dextroz, %10 Lipid ve %8.5'lik Hepatamin solüsyonundan 190 kcal/kg/gün, Grup VI'daki ratlar %20 Dextroz, %20 Lipid ve %8.5'lik Hepatamin solüsyonundan 216kcal/kg/gün ve Grup VII'deki ratlar ise %30 Dextroz, %30 Lipid ve %8.5'lik Hepatamin solüsyonundan 260 kcal/kg/gün enerji sağlayacak şekilde juguler venden 7 gün süre ile beslendiler, Postoperatif 7. günde ratlar eter anestezisi ile tekrar uyutularak, steril şartlarda eski kesi yerinden relaparotomi yapıldı. Kan örneği alınmasını takiben rejenere olan karaciğer total çıkarıldı, ıslak ağırlığı tartılarak kaydedildi ve spesmen %10'luk formaldehyde içinde fikse edildi, Biyokimyasal değerlendirmede, AST, ALT, Albumin ve Total protein düzeyleri kullanıldı, Histopatolojik değerlendirmede, %70 hepatektomi spesmenleri ve tedavi sonrası postoperotif 7. gün çıkarılan karaciğer spesmenleri ışık mikroskobunda 250 hücre sayılarak proliferating cell nuclear antigen (PCNA) ile boyanan hepatosit nükleuslan sayıldı ve (%) olarak hesaplandı.

Çıkarımlar: Deney gruplarının tamamında 0. günü ve 7. günü AST ve ALT değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Çalışmanın 7. gününde Grup II ve III'de Albumin değerlen parenteral yolla beslenen Grup IV, V, VI ve VII'ye göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.05). Grup II ve Grup III'ün postoperatif 7.günü geride kalan ve tedavi sonrası rejenere olan karaciğerin total ıslak ağırlıkları diğer deney grupları ile (IV, V, VI, VII) karşılaştırıldığında anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.05). Yedinci gün PCNA ile boyanan ile boyanan hücre sayısı yüzdesi açısından Grup II ile III arasında istatistiksel olarak fark saptanmaz iken (p>0.05), bu iki grup ile Grup IV, V, VI ve VII'nin PCNA ile boyanan hücre sayısı ile istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0.05).

Sonuç: Majör karaciğer rezeksiyonlarından sonra, mümkün olan en kısa sürede, beslenmenin GIS'İ kullanılarak yapılmasının uygun olacağı sonucuna varıldı.