MEME KORUYUCU TEDAVİ UYGULANAN OLGULARDA PROGNOSTİK ETKENLERİN ANALİZİ

Özet

Amaç: Kliniğimizde erken evre meme konseri nedeni ile meme koruyucu tedavi uygulanan 84olguda alınan sonuçları değerlendirmek ve rekürens üzerine etkili prognostik etkenleri belirlemek.

Durum Değerlendirmesi: Günümüzde erken evre meme kanserinde meme koruyucu tedavi uygulamaları yaygın kabul görmekte ve bu olgularda prognostik etkenleri araştıran çalışmalar güncelliğini korumaktadır.

Yöntem: Hastaların kayıtları retrospektif olarak gözden geçirildi. Kaplan-Meier yöntemi ile genel ve hastalıksız sağkalım analizleri yapıldı. Rekürens üzerine etkili olabileceği düşünülen faktörler tek değişkenli ve çok değişkenli istatistiksel yöntemlerle değerlendirildi.

Çıkarımlar: Medyan izlem süresi 37 (13-81) ay olan olguların 47 (%56)'ne kadrantektomi + aksilla disseksiyonu, 20(%23.8)'ne lumpektomi + aksilla disseksiyonu ve 17 (%20.2)'ne lumpektomi uygulandığı, tümünün radyoterapi aldığı ve ilgili prensipler dahilinde gerekli görülenlere adjuvan kombinasyon kemoterapileri verildiği belirlendi. Olguların 8'inde (%9.5) lokal rekürens geliştiği belirlendi. Beş-yıllık genel sağkalım olasılığı %92 ve 5-yıllık hastalıksız sağkalım olasılığı ise %71 idi. Lokal rekürens üzerine etkili prognostik faktörlerin tek değişkenli analizinde "cerrahi sınır" ve uygulanan "cerrahi tedavi tipi" anlamlı bulundu. Benzer parametrelerin uzak metastaz ile ilişkisine bakıldığında "cerrahi sınır", "lokal rekürens varlığı" ve "patolojik aksiller status'un anlamlı olduğu belirlendi. Çok değişkenli analizde ise lokal rekürens ile ilişkili bağımsız tek prognostik faktörün "cerrahi sınır" olduğu; uzak metastaz ile ilişkili bağımsız faktörlerin ise "cerrahi sınır" ve "patolojik aksiller status" olduğu saptandı.

Sonuç: Meme koruyucu tedavi ile sağkalım açısından geleneksel yöntemlerle aynı sonuçların elde edildiği ve uygulamada negatif cerrahi sınır sağlamanın prognoz açısından önemli olduğu sonucuna varıldı.