ABDOMİNAL TÜBERKÜLOZ

Özet

Amaç: Abdominal tüberkülozlu olguların klinik, laboratuvar, radyolojik ve laparotomi bulgularını değerlendirerek, tanıya erken ve uygun yaklaşımı sağlamak.

Durum Değerlendirmesi: 1985-1995 yılları arasında kliniğimizde abdominal tüberküloz tanısı ile tedavi edilen olguların klinik özellikleri, biyokimyasal, radyolojik ve histopatolojik tetkikleri, uygulanan ameliyatlar ve tedavi yöntemleri ve sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi.

Çıkarımlar: Abdominal tüberküloz tanısı alan 21 olgu, çalışma kapsamına alındı. Olguların 14 (%66.6)'ü erkek, 7 (%33.4)'si kadın olup, ortalama yaş 32 (22-63 yaş arası) idi. Dokuz olguda ailede tüberküloz öyküsü saptandı. Olguların çoğunda başvuru yakınması abdominal ağrı, ateş ve kilo kaybı idi. Akciğer grafisinde 3 olguda iyileşmekte olan kaviter akciğer lezyonları, plevral effüzyon, hiler kalsifikasyon ve mediastinal lenf nodları saptandı. PPD deri testi yapılan 10 olgunun sadece 4'ünde pozitif reaksiyon elde edildi. Asidi olan 3 olguda asit mayisinde Adenozin deaminaz aktivitesi 50 Ü/It nin üzerinde olması ve/veya aside dirençli basilin gösterilmesi tanıya yardımcı oldu. Rutin kan tetkikleri, tanıya ulaşmada etkili bulunmadı. Batın ultrasonografisi 6 olguda, batın ve pelvik tomografide 10 olguda tanıya yardımcı oldu. Gastrointestinal sistem tutulumu nedeni ile baryumlu kolon grafisi çekilen 6 olgunun 4'ünde tüberkülotik tutulum düşündüren ileoçekal, çıkan kolon ve sigmoidal bölgede daralma ve düzensizlikler saptandı. Tüm olgulara laparotomi yapıldı. Olguların tümünde tanı, histolojik olarak teyid edildi. Anti-tüberküloz tedavi başlanan tüm olgularda, klinik düzelme gözlendi. Sterkoral fistül gelişen 2 olgu medikal tedaviye rağmen kaybedildi.

Sonuç: Abdominal tüberküloz, çeşitli patolojileri taklit ederek tanı ve tedavide gecikmelere yol açan, ancak erken tanı ve medikal tedavi ile klinik düzelme sağlanan bir antitedir. Çalışmamızda; şüpheli olgularda, akciğer grafisi ve PPD gibi sık kullanılan testlerin, abdominal tüberküloz tanısında fazla yardımcı olmadığı; bilgisayarlı tomografi ve baryumlu kolon grafisinin, daha değerli tanı yöntemleri olduğu görüldü. Tüm şüpheli olgularda, laparotomi sonucu alınan doku biopsisinin en uygun tanı yöntemi olduğu düşüncesindeyiz.