DENEYSEL STRES ÜLSERİNİN ÖNLENMESİNDE OMEPRAZOL VE RANİTİDİNİN ETKİLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI
NEŞET NURİ GÖNÜLLÜ1, NİHAT ZAFER UTKAN1, CİHAN YILDIRIR1, FAHRETTİN GÖZE2
1Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Anabilim Dalı, SİVAS
2Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Patoloji Anabilim Dalı, SİVAS
Özet
Kritik hastalarda üst gastrointestinal sistemde strese bağlı mukozal hasar sık bir komplikasyondur. Stres ülseri açısından risk grubunu oluşturan bu hastalarda rutin profilaktik tedavi bu komplikasyonun insidansını azaltacaktır. Bu amaçla en sık kullanılan ilaçlar simetidin ve antasidlerdir.
Bu deneysel çalışmada intragastrik omeprazol ile intraperitoneal uygulanan ranitidinin stres ülserini önlemedeki etkileri araştırıldı. Kontrol grubundaki ratların %87.5'inde kullanılan deneysel model ile mukozal lezyon oluşturulduğu görüldü. Bu oran omeprazol grubunda %25, ranitidin grubunda ise %37.5 idi. Ortalama ülser indeksi kontrol grubunda omeprazol ve ranitidin grubundan anlamlı olarak yüksekti (p<0.001). Ranitidin grubunda ortalama ülser indeksi omeprazol grubundan daha yüksekti fakat aradaki fark anlamlı değildi (p>0.05). Kontrol grubunun total asiditesi diğer iki gruptan anlamlı şekilde daha yüksek (p<0.05), pH ise anlamlı şekilde daha düşük olarak tesbit edildi (p <0.05).
Sonuçta omeprazol ve ranitidinin deneysel strese bağlı akut mukozal lezyonların insidansının azaltılmasında etkili olduğu görüldü.
Anahtar Kelimeler: STRES ÜLSER, OMEPRAZOL, RANİTİDİN