Safra kesesi kanserinde cerrahi yaklaşımımız

Özet

Amaç: Evre 2 ve 3 hastalarda genişletilmiş kolesistektomi ile palyatif işlemleri hasta sağkalımına etkisi açısından karşılaştırmak.

Durum Değerlendirmesi: Safra kesesi kanserleri diğer sindirim sistemi kanserlerine göre göreceli olarak daha az görülmekle beraber nadir bir kanser türü değildir. Genellikle ileri evrelerde tanı konmasına karşın, daha erken evrelerde yapılacak cerrahi girişimin türü hakkında oturmuş bir fikir birliği yoktur.

Yöntem: Haziran 1993 – Nisan 2004 tarihleri arasında 34 safra kesesi adenokanseri tanısı alan hasta ameliyat edildi. Hastalardan 4'ü (%12) evre 1, 2'si (%6) evre 2, 8'i (%24) evre 3A, 13'ü (%38) 3B ve 7'si (%20) de evre 4 idi.

Bulgular: Evre 1'deki 4 hastadan 3'üne kolesistektomi, birine genişletilmiş kolesistektomi; evre 2'deki 2 hastaya da genişletilmiş kolesistektomi; evre 3'deki 21 hastadan 9'una genişletilmiş kolesistektomi, evre 4'deki 7 hastaya palyatif işlemler uygulandı. Ameliyat sonrası 7 hastada komplikasyon gelişti. 2 hasta ameliyat sonrası erken dönemde çoğul organ yetmezliği sebebiyle öldü. Çalışmadaki hastalardan 23'ü (%68) yerel yineleme (18 hasta) veya uzak metastaz (5 hasta) nedeniyle kaybedildiler. Evre 2 – 3B arasındaki 23 hastadan 11'ine (%48) radikal bir ameliyat yapılabildi. Bu hastalardan 6'sı (%55) halen hayatta idi. Bu hastaların ortalama sağkalım süresi 30.9±9.5 ay olarak bulundu. Aynı evredeki 12 hastaya palyatif bir ameliyat uygulandı. Bu hastaların tümü izlem sonunda kaybedildi. Bu grupta ortalama sağkalım süresi 6.1±1.2 ay olarak hesaplandı. Her iki grup arasında sağkalım süreleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p= 0.012).

Sonuç: Özellikle Evre 2 – 3 hastalarda genişletilmiş kolesistektomi sağkalımı etkilemektedir. Evre 1'deki hastalarda kolesistektominin yeterli olup olmadığı serimizdeki hasta azlığı nedeniyle açıklığa kavuşamıştır.