Böbrek Transplantasyonu Sonrası Erken Dönem Cerrahi Komplikasyonlara Cerrahi Deneyimin Etkisi

Özet

Amaç: Renal transplantasyon sonrası erken dönem cerrahi komplikasyonların gelişimini etkileyen faktörleri değerlendirmek.

Durum değerlendirmesi: Renal transplantasyonu sonrası uzun dönem sonuçların başarısında erken dönem cerrahi komplikasyonların etkisi önemlidir.

Gereç ve Yöntem: 13 Mayıs 2000-22 Mayıs 2002 tarihleri arasında kadavra (59 hasta) ve canlı (58 hasta) vericili renal transplantasyon uygulanan toplam 117 hastanın verileri geriye dönük olarak incelendi. Hastaların 40'ı kadın (%34), 77'si erkek (%66) yaş ortalaması 34.7±11.3 yıldı (10-59 yıl). Tüm hastalarda vasküler anostomozlaı için iliak damarlar kullanıldı ve üreteroneosistostomi tüm hastalarda ekstravezikal antireflü tekniği (Lich-Gregri tekniği) ile gerçekleştirildi. Hastalar ameliyat sonrası dönemde doppler ultrasonogram, renal sintigrafi, klinik ve laboratuvar bulguları eşliğinde takip edildi. Canlı ya da kadavra vericili olması, cerrahi deneyim, cerrahın deneyimi ve vasküler anomalilerin cerrahi komplikasyonların gelişimindeki etkileri incelendi. Verilerin karşılaştırılmasında ki-kare veya Fisher exact test istatistiksel yöntemleri kullanıldı. p<0.05 değeri anlamlı kabul edildi.

Bulgular: Toplam 12 hastada komplikasyon gelişti (%10). Komplikasyonlar sırasıyla 9 hastada üreteroneosistostomi kaçağı, 2 hastada renal arter trombozu ve 1 hastada kanama idi. Kadavra ve canlı vericili renal transplantasyon uygulanan hasta grupları arasında komplikasyonlar açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p=0.15). ilk 30 hasta ile sonraki hastalar (87 hasta) kıyaslandığında komplikasyon oranlan bakımından farklılık anlamlı bulundu (p=0.047). Ameliyatı yapan cerrahın deneyimine göre komplikasyonlar değerlendirildiğinde aradaki fark anlamlı bulunmadı (p=1).

Sonuç: Renal transplantasyon sonrası erken dönem cerrahi komplikasyonların gelişiminde kurumsal cerrahi deneyim en önemli belirleyici faktördür.