Mirizzi Sendromu

Özet

Amaç: Mirizzi sendromlu olgularımızda karşılaşılan ameliyat önü tanı zorluklarını, yapılan cerrahi tedavileri ve izlem sonuçlarını irdelemektir.

Durum Değerlendirilmesi: Mirizzi sendromu, uzun süreli safra taşı hastalıklarının nadir bir komplikasyonudur. Ameliyat önü tanı ve tedavi algoritmindeki zorluklara ek olarak, cerrahi sırasında iyatrojenik ana safra yollarında yaralanma olasılığının yüksek olması bu hasta grubunu özel kılmaktadır.

Yöntem: Eylül 1997 -Haziran 2003 tarihleri arasında Mirizzi sendromu tanısı almış olan hastalar; demografik özellikleri, semptom, ameliyat önü laboratuvar, radyolojik görüntüleme, endoskopik retrograd kolanjiyografi, intraope-ratif bulgular, yapılan cerrahi tedavi, morbidite ve mortalite açısından retrospektif olarak değerlendirildi.

Çıkarımlar: Kliniğimizde belirtilen süreler içinde safra yolları hastalıkları tanısıyla ameliyat edilen 1620 olgunun 24'ünde (%1,5) Mirizzi sendromu görüldü. Olguların 9 (%37)'unda Tip 1 ve 15 (%63)'inde de Tip 2 Mirizzi sendromu saptandı. Ameliyat önü doğru tanı ancak 3 (% 12) olguda konuldu. Laparoskopik cerrahi planlanan iki hastada, Calot üçgenindeki yoğun yapışıklar ve safra yollarındaki anomaliler nedeniyle açık cerrahiye geçildi. Diğer tüm olgular açık cerrahi teknikle tedavi edildi. Tip 1 olguların tümüne kolesistektomi uygulandı. Tip 2'deki olgular, ameliyat bulgularına göre, safra kesesi flebi ile primer koledok tamiri, T-tüp drenajı, koledokoduodenostomi veya Roux-en-Y hepatikojejunostomi gibi uygun cerrahi yöntem seçilerek tedavi edildi. Ameliyat sonu dönemde safra kesesi adenokanseri saptanan 1 (%4) olgu, eksternal safra fistülüne bağlı olarak kaybedildi. Olgularda ortalama 42 aylık izlemde safra yolu darlığı görülmedi.

Sonuç: Mirizzi sendromu tıkanma ikterli hastaların ayırıcı tanısında düşünülmesi gerekli gelişmiş radyolojik ve endoskopik yöntemlere rağmen ameliyat önü tanısı oldukça zor konulan, cerrahi tedavisi farklılıklar gösteren, safra yollarının komplike bir hastalığıdır.