Atilla Engin

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi AD, ANKARA

Sayın Editörler,

Ulusal Cerrahi Dergisi'nin 24:(3) 121-124, 2007 sayısında Dr. İ. Sayek ve Dr. K. Yorgancı tarafından yazılmış bulunan “Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı” başlıklı makaleyi okudum. Türkiye'de cerrahi eğitimi arşivine son derece kıymetli kaynak niteliğini taşıyan bu tip çalışmaların yayınlanmasını taktirle karşılıyorum.

Aynı Anabilim dalı'nda Haziran 1968-Kasım 1979 yılları arasında doktora ve uzmanlık öğrencisi, öğretim görevlisi ve doçent öğretim üyesi olarak bulunduğumdan Makalede 122. sayfa üçüncü kolon 16-19. satırlardaki bilgilerin cerrahide eğitim felsefesi bakımından düzeltilmesi ve açıklanması inancında olduğumu bilgilerinize sunarım.

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı, 1968 senesinde cerrahi eğitiminde devrim niteliğinde bir program yürürlüğe koymuş ve “Genel Cerrahide doktora eğitimi” yapmak isteyen tıp fakültesi mezunlarını sınava alarak, başarılı olanları, halen Sağlık Bilimleri Enstitüsü olarak adlandırılan “Mezuniyet Sonrası Eğitim Fakültesi” ne öğrenci olarak başlatmıştır. Bu fakülte yönetmeliğine göre; genetik, ileri istatistik, yüksek matematik vs. gibi yaklaşık oniki dersde gerekli olan teorik ve pratik kredilerini tamamlayan öğrenciler yeterlik sınavına girmişler ve bu sınavda başarılı olanlar temel dallarda tez[1] hazırlayarak Fakülte Dekanı Prof. Dr. Nusret H. Fişek ve Üniversite Rektörü Prof. Dr. İhsan Doğramacı'nın imzasını taşıyan diplomalarını almışlardır.[Örneğin benim tez yöneticim Biyokimya Anabilim Dalı'ından Prof. Dr. Pınar Özand olup, 5.5.1971'de tez savunmamda başarılı olduğumdan 5.5.1971 tarih ve 71-FB-013 nolu diploma verilmiştir[2]]. Bu programda eğitimini tamamladığı halde tez döneminde Amerika Birleşik Devletleri'ndeki bir üniversitede genel cerrahi uzmanlık eğitimine devam etmek üzere giden Dr. Arısan Ergin, dolaşım fizyolojisinde hazırladığı tezi ile daha sonra Türkiye'de sınava girerek doktora diplomasını almıştır.

Genel Cerrahi uzmanlık eğitiminin sadece Tababet Uzmanlık Tüzüğündeki koşulları yerine getiren bir eğitim türü olmadığını ve cerrahi eğitiminin güçlü bir temel eğitime gerek gösterdiğini ortaya koyan bu program Türkiye'de genel cerrahi uzmanlık eğitiminin bu gün bile gelemediği bir noktayı temsil etmesi bakımından çok önemlidir. Bu öğrenciler, doktora çalışmalarını tamamladıktan sonra Genel Cerrahi Uzmanlık eğitimine devam etmiş ve uzmanlık için gerekli teorik ve pratik çalışmalarını tamamlayıp uzmanlık tezi hazırlamışlardır[3]. 1970'li yıllarda Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı'nda planlanan ve uluslararası bilim alanına sunulan ilk bilimsel çalışmaları bu eğitimi alanlar yapmıştır[1,3,4].

İskender Sayek, Kaya Yorgancı
Makaleyi değerlendiren danışmanın eleştiriyle ilgili görüşü

Ulusal Cerrahi Dergisi'nin 24:(3) 121-124, 2007 sayısında yer alan “Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı” başlıklı makalemizle ilgili Prof. Dr. Atila Engin tarafından yazılan editöre mektuba ve bu vesile ile konuya gösterdiği ilgiye teşekkür ederiz. Kendisinin ve bizim de makalede belirttiğimiz gibi 1968 yılında başlayan ve bir süre uzmanlık eğitimine ek olarak devam eden doktora programının cerrahi eğitimde temel bilimlerin önemini vurgulaması açısından örnek teşkil ettiği bir gerçektir. Sekiz yıl süre ile uygulanan bu programa uzmanlık eğitimine başlayan tüm araştırma görevlileri katılmıştır. Dr. Atilla Engin ve Dr. Arısan Ergin'in yanı sıra Dr. Zafer Öner ve Dr. Ethem Alhan da bu programın gereklerini karşılayarak doktora ünvanını da almışlardır. Bu programın en önemli katkısı, kanımızca, katılanlarda temel bilimlere karşı ilginin yanı sıra araştırmayla ilgili duyarlılık yaratması ve önemini kavratmasıdır.

Saygılarımızla...

Kaynaklar

  1. Engin A. Hyperactivation of fibroplasia by the transferable sulphur in wound healing. Res Exp Med, 1974;164:169-73.
  2. 71-FB-013 diploma nolu Dr.Atilla Engin'in Sağlık Bilimleri Enstitiüsü Öğrenci dosyası.
  3. Engin A. Glutathione content of human skin carcinomas. Arch Dermatol Res, 1976;257:53-55.
  4. Engin A, Haberal M, Sanac Y. Side-to-side choledochoduodenostomy in the management of choledocholithiasis. Br J Surg, 1978;65:99-100.