Özet
Amaç
Kronik böbrek yetmezliğinde yeterli ve yetersiz paratiroidektomi uygulanan hastalarda klinik ve biyokimyasal sonuçların karşılaştırılması.
Gereç ve Yöntemler
Marmara Üniversitesi Meme ve Endokrin Ünitesi’nde ameliyat edilmiş tüm sekonder hiperparatiroidizm hastaları çalışmaya alındı. Hastalar uygulanan ameliyatın yeterliliğine göre iki gruba ayrıldılar: “yeterli” ve “yetersiz” cerrahi grupları. “Yeterli cerrahi” grubunda subtotal ve total paratiroidektomi uygulanan hastalar yer alırken, “yetersiz cerrahi” grubunda ise 3 ve daha az paratiroid bezi çıkarılan hastalar yeraldı. Hastaların demografik bilgileri, ameliyat öncesi klinik bulguları ve biyokimyasal sonuçları (tCa, PTH) kayıt altına alındı. Hastaların ameliyat sonrası aylık kontrollerindeki sonuçlar kayıt altına alındı. Biyokimyasal bulgularda (tCa, PTH, P, ALP) ve klinik semptomlarda iyileşmeler (1 ile 4 arası skorlama sistemine göre) ameliyat öncesi değerler ile hastanın son kontrolündeki değerlerin karşılaştırılması ile değerlendirildi. Çalışmanın primer çıkarımı her iki grup arasında tedavide başarısızlığın (biyokimyasal persistans/rekürrens) karşılaştırılması iken, sekonder çıkarımlar arasında biyokimyasal parametrelerde ve klinik semptomlarda iyileşme düzeyi ve iki grup arasında komplikasyon görülme sıklığının karşılaştırılması yer almaktadır.
Bulgular
Çalışmaya sekonder hiperparatiroidizm nedeniyle ameliyat edilmiş 42 hasta alındı. Hastaların 26’sı erkek, 16’sı kadındı. Ortanca yaş 46 idi. Hastaların 40’ında (%95) ameliyat endikasyonu olarak klinik semptomlar gözükürken, 2 hastada (%5) klinik semptom olmamasına karşın biyokimyasal bulgular nedeni ile ameliyat endikasyonu konuldu. Hastaların 22’sine (%52) yeterli operasyon yapılmışken, 20 hasta (%48) yetersiz ameliyat grubunda yer aldı. Ortalama takip süresi 60 [3-244] ay idi. Biyokimyasal persistans /rekürrens belirgin bir şekilde yetersiz ameliyat grubunda daha fazla izlendi (%75’e karşı %36; OR 5,25; %95 CI 1,38-19,93; p=0,012). Ancak klinik semptomlarda iyileşme oranları her iki grupta benzer izlendi.
Sonuç
Yetersiz cerrahi grubunda biyokimyasal tedavi başarısızlığı belirgin olarak daha yüksek izlenirken, şaşırtıcı bir şekilde bu grupta klinik semptomlarda düzelme de benzer şekilde yüksek izlenmektedir. Bununla beraber yeterli cerrahi grubunda da biyokimyasal tedavi başarısızlığı uzun dönem takip sonucunda beklenenin üzerinde izlenmektedir.