AKUT SİGMOİD KOLON VOLVULUSUNUN TEDAVİSİNDE SİGMOİDOSKOPİK DETORSİYON
YILMAZ AKGÜN, BİLSEL BAÇ, NEDİM ABAN, ŞÜKRÜ BOYLU, CELALETTİN KELEŞ
Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Anabilim Dalı, DİYARBAKIR
Özet
1985-1993 tarihleri arasındaki 8 yıllık süre içinde kliniğimize akut sigmoid kolon volvulusu (SKV) tanısıyla başvurup, sigmoidoskopik detorsiyonla tedavi edilen 120 hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi.
Erkek/Kadın oranı 4.7/1, ortalama yaş 55 olarak bulundu. Hastalarımızın %92.5'i 40 yaşın üzerindeydi.
En sık rastlanan şikayetler ve fizik muayene bulguları; abdominal ağrı, distansiyon, konstipasyon ve rektal tuşede rektumun boş olması idi. Ayırıcı tanıda, ayakta direkt karın grafisinde tipik sigmoid kolon distansiyonu önemli bir bulgu olarak saptandı.
Sigmoidoskopik detorsiyon denediğimiz 120 hastanın 107 (%89.1)'sinde başarılı olduk. 5(%4.1) hastada perforasyon gelişti. 2 (%1.6) hastada detorsiyon sağlanamadı. Detorsiyon başarılan 107 hastanın, sadece 44'ü elektif operasyonu kabul etti. Operasyonu kabul etmeyen 63 hastadan 4'ünde erken, 15'inde geç dönemde olmak üzere toplam 19 olguda nüks saptandı. Bize ulaşan nüks oranı %30.1 di. Sigmoidoskopik detorsiyona bağlı 2 hasta ex oldu. Mortalite oranımız % 1.6'dır.
Sonuçlarımız, akut SKV ile başvuran olgularda tüple detorsiyonu hem tanı ve hem de tedavi şansı açısından öncelikle yapılması gereken güvenilir bir seçenek olduğu yönündedir.