TRAVMATİK PANKREAS VE DUODENUM YARALANMALARINDA CERRAHİ TEKNİĞİN MORTALİTE VE MORBİDİTEYE ETKİSİ
CEMALETTİN ERTEKİN, KAYHAN GÜNAY, SAMAN BELGERDEN, MEHMET ÇAĞLIKÜLEKÇİ, ÖMER TÜREL
İstanbul Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi A.B.D./İSTANBUL
Özet
1986-1990 yılları arasında İstanbul Tıp Fakültesi Acil Cerrahi Biriminde 39 duodenum (16-%41), pankreas (17-%43.5) ve kombine pankreatikoduodenal (6-%15.5) yaralanma tedavi edildi. Toplam 22 duodenum yaralanmasının (kombine olanlar da dahil) 14 (%66) ünde çeşitli dekompresyon yöntemleri, 7 (%33.3) sinde tek başına basit onarım uygulanmıştır. 23 pankreas yaralanmasının (kombine olanlar dahil) 16 (%69.5) sında pankreatikorafi, 6 (%26) sında ise rezeksiyon uyguladık. Portoperatif 3'ü duodenum fistülü olmak üzere toplam 6 (%15.3) olgumuzda bu organlara özgün komplikasyonla karşılaştık. Bu 3 vakada da dekompresyon amacı ile duodenostomi kullanılmıştı. Duodenal ve pankreatik travmaya bağlı hiçbir hasta kaybedilmedi, ancak total mortalite % 15.5 (6 vaka) idi. Bu sonuçlara dayanarak ağır olanlarda duodenostomi dışı dekompresyonlu onarım metodlarından birini öneriyoruz. Pankreas yaralanmalarının çoğunda ise basit onarım yeterli olup, rezeksiyon nadiren gereklidir.